Carrefour Groene Vallei • Buurtvergadering

hOPELijk

Op 13 maart verzamelden zich om 13u ongeveer 1313 mensen (het kunnen er ook een pak meer geweest zijn) om een mensenketting te vormen van het Noorderterras tot het Zuiderterras.
De ketting staat symbool voor de productieband bij Opel maar ook voor de solidariteit met de arbeiders van Opel die vandaag actie voeren voor het behoud van de fabriek en dus hun job.

Briefje aan Michael Moore

Hey Michael,

I noticed you did a piece on the Belgian brewers on strike. They showed your movie at the picketline and they won the dispute which was about firing several hundreds of employees altough InBev makes a huge profit.

In ‘Capitalism’ you refer to Wal-Mart. We have an issue with their biggest competitor: Carrefour. Carrefour is a French based company which – not unlike Wal-Mart – runs supermarkets all over the planet. They bought the Belgian supermarkets GB (which stands for Grand Bazar) in 2000. Grand Bazar was a very old and respected company which had a social agenda towards its employees. They had all kinds of social services and ran the company at a reasonable profit. For Carrefour there are no social agendas and any profit is never enough.

In 2007 Carrefour decided to close 16 supermarkets and lay of 900 people. We had a campaign then, you can find more about it on http://gb-campagne.blogspot.com.
This year they announced they will be closing 21 more shops and firing over 1600 people.
We believe they are getting the Belgian branch and the supermarkets ready for a complete sell off as they did in Portugal and Switzerland.

What’s interesting about this is that their supermarkets are basically doing well but they want to ‘liberate’ money to invest in the Balkans and Eastern Europe.
It’s part and parcel of what several companies are doing today: we not only had the InBev conflict (which is similar), Belgium also has the only GM-plant in Europe (Opel in Antwerp) which will be closed although it is one of the best performaning plants of Opel in Europe. There are several other conflicts where large corporations (BAyer, Janssens Pharmaceutica,…) are laying off people in order to make a profit from this crisis or to invest their money somewhere else.

And then there’s the gov’ment which is unable to do anything because it has run out of money: they put all our money in the banks in order to save them.

As in Greece, in Iceland, Portugal and other European countries, our economy is in dire straits. But there is hope and it lies with the people.

There’s a nascent movement of workers, clients, neighbours, employees and unions to start a drive to take over these supermarkets, form a collective and run them ourselves.

Ofcourse this is not an easy task and we need all the help we can get. But not only would it be helpful to the employees directly, it will also empower the clients, the neighbours and no doubt it would be an enormous boost to the workers movement and the population in general who are really fed up with what is going on (lower unemployementpayment while unemployement is rising, higher retirement age, etc).

We’re inspired by the Argentinian workers of Zanon and Brukman and we want to show the people of Belgium and Europe that the bosses need us but we don’t need the bosses.

We’ll start a tour (to promote the idea) which will cover all the 21 shops starting later this month up untill the 23th of April. And we’ll have to do a heck of a fundraising. We’ll be showing the movie about the workersselfmanagment at Zanon (which is renamed FaSinPat = Fabrica Sin Patron) and we have some questions:

– may we show your movie ‘Capitalism’ at some of our events? It no longer runs in the theaters but it suits our needs perfectly. We discovered that it’s a very good movie to show at picketlines and other places where people protest.

– would you be interested to hear more about our case and struggle? Not only does it involve the world’s second largest retailer but it’s also about empowerment, the farmers who don’t get enough for their dairy products, the workers of Carrefour who will have to accept lower wages so the company can invest more to the East and we want to tackle the issue of production in China and the environment as well. And there’s more to say about production, consumption and how we are going/have to run our businesses in the future.

– Could you somehow help us, e.g. by endorsing the campaign?

And, oh, yes: we already have a name for the cooperative stores and the campaign. It will no longer be called ‘CARREFOUR’ but ‘CAREFOR’. It sounds similar but to us it has a whole different meaning …

Anyway, thanks for your time and keep up the good work.

Peter

for CAREFOR!

Care For Each Other!

Het concept van een Coöperatieve wint veld !

Care For Each Other!

Het Ministerie van Agitatie is logischerwijze een groot voorstander van het in beslag nemen van de met sluiting bedreigde Carrefour winkels. Als Carrefour ze niet meer moet hebben: wij als klanten, buurtbewoners en personeel zijn wél geïnteresseerd. En zoals men in Argentinië de bedrijven (zoals Zanon) heeft overgenomen na de crisis van 2001, zo kunnen we dat ook hier.

Het Ministerie heeft – haar opdracht getrouw – dat concept gepromoot en is zeer verheugd met de vaststelling dat het concept ook veld wint. Bijvoorbeeld in Gent, in verband met de Carrefour de Groene Vallei. Daar hebben klanten, personeel en buurtbewoners de handen in elkaar geslagen en schuiven ze het concept van een coöperatieve naar voor als alternatief.
In een artikel van Het Nieuwsblad lees je bijvoorbeeld:

Enkele buurtbewoners staken hen met een petitie een hart onder de riem. Meer dan 2.600 Gentenaars onderschreven de eis om GB Groene Vallei open te houden.

Het was een mooi gebaar naar de personeelsleden, maar dit weekend besloten de buurtbewoners nog een stap verder te gaan. Zij schreven een brief naar Gérard Lavinay, de grote baas van Carrefour België. Zij vragen daarin meer duidelijkheid over de reden van de sluiting, maar vooral, zij bieden Lavinay een alternatief aan: wij willen de winkel overnemen.

Zelfstandig wonen

‘Natuurlijk zijn onze plannen nog zeer embryonaal, maar wij menen het wel’, legt initiatiefnemer Gregory Cremmerye uit. ‘Wij nemen onze verantwoordelijkheid op en willen proberen om samen met Carrefour een oplossing uit te werken. Die GB is voor onze buurt superbelangrijk. In de appartementsblokken rond de supermarkt wonen heel veel oude mensen. Zij kunnen hier zelfstandig blijven wonen omdat er een winkel voor hun deur is. Zij moeten maar de lift naar beneden nemen en ze kunnen hun inkopen doen. Als de GB verdwijnt, is dat voor hen een ramp.’

De mosterd voor hun plan halen de buurtbewoners in Frankrijk en Engeland. Daar bestaan ketens van zogenaamde coöperatieve winkels die vele eigenaars hebben. ‘Ook bij ons moet dat haalbaar zijn. Als Carrefour onze winkel definitief opgeeft en de verkoopprijs is haalbaar, dan zijn wij bereid om naar geld te zoeken. Buurtbewoners, klanten, maar ook personeelsleden kunnen elk een klein stukje van de winkel kopen. Zij krijgen in ruil korting bij hun aankopen in de winkel of een jaarlijks aandeel in de winst. En waarom zouden de stad Gent of de Vlaamse overheid niet bijspringen? Zij willen toch ook niet dat deze buurt doodbloedt.’

gregory Cremmerye, woordvoerder

Het comité waarvan Gregory Cremmerye woordvoerder is, heeft inmiddels al heel wat gesprekken achter de rug, met de buurtbewoners en klanten natuurlijk maar ook met de directie van Carrefour zelf. Op 19 maart organiseren ze in de Lunchgarden in de Groene Vallei een grote buurtvergadering waar iedereen welkom is.

Gregory legde zijn visie uit op het Radio 1 programma ‘stories’. Je kan er hier naar luisteren:

carrefour Groene Vallei

Het Ministerie van Agitie verwijst voor verdere achtergrondinformatie naar de blog die werd opgemaakt ten tijde van de acties tegen de sluiting van de 16 GB’s en het ontslag van 900 personeelsleden in 2007.

OPROEP AAN DE WERKNEMERS VAN CARREFOUR

(bericht van de bevolking)

We hebben in 2007 actie gevoerd tegen de toenmalige sluiting van 16 buurt GB’s. Op onze website “Dat zal niet beperkt blijven tot de 16 winkels en 900 personeelsleden waarvan vandaag sprake is. Tijdens de laatste ondernemingsraad bleek dat de argumentatie voor sluiting (gebrekkige rentabiliteit) nog meer opgaat voor 17 ander winkels en dat ook een aantal grote hyperGB’s daarmee kampen. Door de vakbond gevraagd of de directie kon garanderen dat de herstructurering tot de 16 winkels zou beperkt blijven, was het antwoord: nee.” Je kan over onze acties toen alles lezen op http://gb-campagne.blogspot.com/

DE TOESTAND IS ERNSTIG …

Wij hebben kennis genomen van de beslissing van de directie van Carrefour om 21 winkels te sluiten en 1.672 banen te schrappen. We weten bovendien dat ook het distributiecentrum in het gedrang komt en dat de blijvende personeelsleden zullen moeten inleveren en dat er ook daar nog banen op de tocht staan.

We stellen met jullie vast dat Carrefour Belgium wel voldoende kapitaal heeft om 1.000.000.000 € over te maken aan Eastshore Finance dat eigendom is van Carrefour S.A. We weten dat het coördinatiecentrum van Carrefour in België in 2008 nog 1.570.000.000 € aan gecumuleerde winst heeft geboekt en daar nauwelijks 32.000 € belasting op betaalde. En we weten ook dat Carrefour in 2008 in België nog 381.000.000 € winst heeft gemaakt en dat jaar van de overheid nog eens 129.000.000 €. heeft gekregen. Dat is dus geld van de belastingbetaler. Van u en mij, van het personeel van Carrefour, van de klanten en de buurtbewoners.

We delen dus de verontwaardiging van het personeel en we zijn zonder meer solidair in de strijd die jullie te voeren hebben. Als buurtbewoners en klanten van Carrefour, houden we eraan duidelijk te maken dat het behoud van de winkels, het behoud van het personeel en de arbeidsvoorwaarden voor ons prioritair zijn.

Daar staat tegenover dat we niet onverdeeld gelukkig zijn met Carrefour en de manier waarop het bedrijf geleid wordt. Dat heeft namelijk niet alleen zijn weerslag op de positie van het personeel maar daardoor ook op de manier waarop Carrefour met de buurt en de buurtbewoners omspringt, hoe we als klanten behandeld worden, op het aanbod, de inrichting van de winkels en het aankoopbeleid. op de tijd die het personeel aan de klant kan besteden en dus de klantvriendelijkheid. We weten dat bij Carrefour (de tweede distributeur ter wereld) alles in het teken staat van de winstmaximalisatie en dat daaruit een groot deel van de problemen voortvloeit. En we weten dat Carrefour bereid is om alle winkels in ons land te sluiten of te verkopen als ze denken dat ze ergens anders meer winst kunnen maken. Zoals ze in Zwitserland en Portugal alles hebben verkocht.

… MAAR NIET HOPELOOS

Over al deze dingen valt veel te zeggen – en dat zullen we bij gelegenheid ook doen – maar we willen het personeel vooral oproepen om nu met een initiatief te komen dat niet alleen hun werkgelegenheid kan veiligstellen maar dat tegelijkertijd een zeer krachtig signaal geeft aan de directie van Carrefour, aan andere werknemers die hun arbeidsplaats bedreigd zien en aan de werkgevers die denken dat ze straffeloos de winsten kunnen incasseren, het personeel bij het grof huisvuil zetten en de klanten behandelen alsof alleen hun centen van belang zijn.

Want wij zijn niet getrouwd met Carrefour en eigenlijk houden we niet van dat bedrijf. Wel van sommige winkels, van sommige producten, van een deel van het aanbod en zeker van het personeel. Maar alles kan beter en misschien kan het beter – en zeker anders – zonder Carrefour. En dat is onze vraag.

EEN PLAN DE MAN EN ALLES KAN

We zouden graag hebben dat de bedreigde werknemers van Carrefour (in samenwerking met de vakbond) een coöperatieve oprichten en de winkels die gesloten zullen worden, zelf in beheer nemen. Carrefour moet ze niet meer hebben maar wij zijn er wel in geïnteresseerd.
Als klanten en buurtbewoners zijn we bereid om daar een stuk in mee te gaan. We kunnen misschien een aandeel kopen. En als het binnen een paar jaar terug beter gaat, geeft dat misschien recht op korting. Of een stukje winst als die er is.

De werknemers kunnen zelf de winkels overnemen en beheren. Dat doen ze voor een deel vandaag al. Het zijn niet de aandeelhouders die weten hoe ze de stock moeten doen, hoe je met klanten omgaat, hoe je rekken aanvult of hoe je iets aantrekkelijk maakt. Het zijn niet de managers in Brussel die weten wat het is om met te korte contracten en te weinig personeel een winkel te beheren waar een deel van de stock te laat aankomt of niet kan uitgepakt worden. Het zijn niet de kapitalisten uit Frankrijk die begrijpen hoe het voelt als je alleen nog tijd hebt om producten in te scannen maar geen seconde mag spenderen aan de klant en eens vragen hoe het met haar gaat.
Het personeel weet dat allemaal wel en met behulp van een deel van het managment, de klanten, de buurtbewoners en de vakbond doen we het zonder twijfel veel beter dan de bazen uit Parijs en Brussel.

OP GROTE WINSTVOET

De meeste bedrijven draaien alleen nog in functie van winst. En veel winst is niet genoeg, het moet altijd nog meer zijn.
Vroeger was dat anders. Wie nog voor GB gewerkt heeft, weet dat. GB had een sociale dienst, er werd rekening gehouden met de noden van het personeel als je een probleem had. En je had tijd om met de klanten om te gaan, om de winkel aangenaam te maken. Om je job goed en met plezier te doen dus eigenlijk. En om tegelijkertijd je privé-leven te organiseren en op normale uren te werken.

Maar omdat winst in deze wereld nog het enige is dat telt, kan dat allemaal niet meer. Niet alleen bij Carrefour. We zien hetzelfde bij andere takken waar fabrieken die goed werk leveren toch moeten sluiten omdat ze op een ander meer winst denken te kunnen maken. Opel bijvoorbeeld.

Maar voor de werknemers, de klanten en de buurtbewoners is de winst niet belangrijk. Meer nog, voor hen allemaal is die permanente winsthonger een probleem. En het personeel heeft die winst trouwens niet nodig. Als zij genoeg verkopen om de stock aan te vullen, om nieuwe producten te lanceren, om te investeren en te verbouwen, om reclame te maken en met de klanten en de buurt te communiceren, om de kosten te betalen, dan hebben ze eigenlijk genoeg. Dat wil dus zeggen dat ze geen winst moeten maken. En als je geen winst moet maken, dan kan je de prijzen laten zakken… Hoe zouden klanten daar op reageren? En de buren? En vooral: wat gaat de concurrentie daar tegen doen?

Als winst niet het belangrijkste is, kunnen we ook anders omgaan met onze leveranciers. Dan hoeven we niet te tolereren dat Chinese kinderen quasi slavenarbeid moeten verrichten om onze producten nog goedkoper te maken. En misschien moeten we dan eens met de boeren gaan praten. Over een eerlijke prijs voor hun melk, hun vlees en hun groenten. En als de boeren rechtstreeks aan ons kunnen leveren, dan kunnen zij meer verdienen, dan kunnen wij eerlijke producten aanbieden en dan kunnen we daar allemaal beter van worden. De enige die daar het slachtoffer van zullen worden, zijn dan de aandeelhouders, zij die de bedrijven uitkleden omdat ze zo gulzig hongeren naar steeds meer winst. Maar laat ons maar eerlijk zijn: daar hebben we geen greintje medelijden mee.

HET UITVOEREND COMITE

We willen zoveel mogelijk mensen bereiken met dit voorstel. Personeelsleden, klanten, buurtbewoners en anderen die zeggen: dat is een goed idee en daar wil ik aan meewerken. Want als we allemaal onze ontslagvergoeding samen leggen, als de vakbond helpt, als de klanten en buurtbewoners een aandeel kopen, en als alternatieve banken zoals Triodos ons helpen overbruggen dan kunnen we genoeg geld op tafel leggen om een aantal van die winkels over te nemen. We richten ze opnieuw in, we denken goed na over het aanbod dat we willen aanbieden, over wie we erbij betrekken .

We moeten uitzoeken hoe we het juridisch kunnen waarmaken. Sommige winkels moeten we misschien gewoon nemen. Eigenlijk zijn ze toch al van ons: de klanten hebben er hun geld in gestoken, de buurtbewoners wonen er naast en het personeel heeft er zijn tijd en werk ingestoken. Sommigen kunnen we misschien huren of kopen. En dan moeten we bekijken hoe we het geheel organiseren. Volgens ons is een coöperatieve de beste vorm. En er zijn zeker banken en organisaties die daarin willen investeren en we zullen zeker veel klanten aantrekken die dat gewoon heel erg sympathiek en tof vinden. En op die manier kunnen we andere werknemers, arbeiders, bedienden wiens job bedreigd is, een hart onder de riem steken. En wie weet, andere vormen van samenwerking zoeken.

Want een andere wereld is niet alleen mogelijk, hij is ook nodig. Vandaag meer dan ooit.

HET COMITE VOOR DE OVERNAME VAN DE TE SLUITEN CARREFOURS EN GB’S